Kijkend naar ons ideaalplaatje zien we een gebouw op een markante plaats, liefst te midden van natuur en/of wandelpaden. Om dit gebouw ligt een grote groene weide waarin diverse grazers in een waterig ochtendzonnetje hun kostje bij elkaar scharrelen omgeven door vrolijke kinderen die geregeld een kreet van verassing, verbazing en opwinding slaken. Geiten laten zich aaien, de pony wordt geborsteld door een groep meisjes en de kippen eten gedreven het graan dat een medewerker, een cliënt van Dichterbij die hier zijn dagbesteding vindt, net heeft neergegooid. Op een bankje voor het gebouw zitten de moeders van de kinderen te genieten van de ontdekkingstochten van hun jonge kroost en bespreken ondertussen de dagelijkse zaken. De beheerder van de kinderboerderij komt langs voor nog een rondje koffie, waarvoor de moeders graag een geldelijke bijdrage geven. Vanuit de zijkant van het gebouw klinken plots de klanken van een hond die blaft, wetend welke wandeling hem zodadelijk wacht. Zijn baas stopt hem even in de aanwezige kennels en schuift even aan voor “een bakkie” bij de aanwezige bezoekers die reeds in de steeds krachtiger schijnende middagzon genesteld zitten. Lekker om na een dag op kantoor even het hoofd leeg te maken. Na de koffie wordt de hond weer uit de kennel gehaald, aangelijnd en via de ingang van de kinderboerderij lopen baas en hond de uitgestrekte natuur in, gedwee de slingerende paden volgend langs al het moois dat de Gennepse natuur te bieden heeft. Daar komen een aantal kinderen aanlopen. Voor school moeten zij een maatschappelijke stage lopen. Natuurlijk kenden zij de kinderboerderij al van toen ze zelf op de basisschool zaten en was dit voor hen dan ook vanzelfsprekend de plek voor de stage. Want wat hadden ze genoten toen ze in groep 7 met de hele klas een middag les hadden op “hun” boerderij! Graag steken zij aan het eind van de middag nog even hun handen uit en helpen de cliënten van Dichterbij bij het opruimen van de stallen………